De orthodoxie leest ieder jaar de hele sidra, maar de liberale stroming knipt hem in drie delen en dit jaar is het derde deel aan de beurt. De wetten staan voornamelijk in de eerste twee delen. In het derde deel staan vooral strategische aanbevelingen.
Zoals de weg naar het beloofde land:
23:23 Mijn engel zal voor jullie uitgaan en jullie naar het land brengen van de Amorieten, de Hethieten, de Perizieten, de Kanaänieten, de Hivieten en de Jebusieten, en ik zal hen vernietigen.
23:27 Ik zal angst voor mij vooruitjagen, ik zal alle mensen temidden van wie jullie komen in verwarring brengen, en ik zal al jullie vijanden doen vluchten.
23:31 Ik zal jullie gebied bepalen van de Rietzee tot aan de Zee van de Filistijnen, en van de woestijn tot aan de rivier de Eufraat. Ik zal de bewoners van het land aan jullie overleveren, en jullie zullen hen verdrijven.
From the river to the sea …
In mijn droosje vorig jaar noemde ik de Hamas misdaden vanuit Gaza. Het Palestijnse vraagstuk betreft ook de West Bank. Er is een belangrijk verschil tussen Gaza en de West Bank. Zo had Israël zich o.l.v. Sharon volledig teruggetrokken uit Gaza. Zijn partijgenoot Netanyahu verzette zich hiertegen. Achteraf gezien had Netanyahu een punt.
Immers, Israël had geen bestand gesloten, zelfs geen veiligheidsvoorwaarden gesteld aan de Palestijnen, en dat pakte inderdaad slecht uit. Netanyahu’s kritiek werd beloond met steun vanuit de bevolking. Helaas verlegde hij zijn aandacht van het Palestijnse vraagstuk naar het behouden van zijn macht. De situatie verslechterde door Israëlisch wanbeleid in de West Bank.
In september waren Anna en ik bij een vriendin in Martha’s Vineyard. Op een Chabad bijeenkomst sprak ik met Yaakov Katz, de oud-hoofdredacteur van de Jerusalem Post, die net een boek geschreven had—While Israel Slept. Hamas was al vijf jaar lang de aanval op Israël minutieus aan het voorbereiden. Lagere echelons van Shin Bet hadden de hand gelegd op het draaiboek. Hogere echelons en de politiek hadden er geen oren naar, geloofden het niet, waren meer met de politieke machtsstrijd bezig. Dit ging zelfs zo ver dat Netanyahu soldaten liet verplaatsen van Gaza naar de West Bank, om de kolonisten, die hem politiek overeind hielden, te hulp te schieten.
Veel kolonisten nemen de genoemde strategische verzen uit Misjpatim letterlijk en dat heeft schadelijke gevolgen gehad.
Ronen Bergman schreef vorig jaar in de NYT dat van de meer dan duizend zaken van kolonistengeweld slechts 3% tot een veroordeling leidde. Ami Ayalon, oud Shin Bet baas, vertelde hem “The cabinet, the prime minister, signal to the Shin Bet that if a Jew is killed, that’s terrible. If an Arab is killed, that’s not good, but it’s not the end of the world.”
Mark Schwartz, de top militaire official in de United States Embassy in Jeruzalem van 2019 tot 2021 zei nu over de kolonistenmisdaden en de zware Israeli operaties “There’s no accountability. These things eat away at trust and ultimately the stability and security of Israel and the Palestinian territories. It’s undeniable.”
Belangrijker dan de genoemde strategische verzen zijn de wetten zelf, die eraan voorafgaan, de misjpatim, en die dit jaar, zoals elk jaar, in de orthodoxe sjoels gelezen worden:
23-2 U mag niet de meerderheid volgen om kwaad te doen, en, in antwoord op de vraag van de gedaagde over uw standpunt in deze zaak, mag u niet van de waarheid afwijken en de onjuiste meerderheidsopvatting volgen, waardoor u de rechtvaardigheid zou verdraaien.
Sjema Israël … Hoor Israël …
Thijs ten Raa, 21 februari 2025
